Waleria i tydzień cudów (1970)

Choć Jaromil Jireš przez całe lata 60. tworzył kino realistyczne, to w roku 1970 pokazał dzieło fantazyjne, wystylizowane wręcz ponad miarę, które stanowi precedens w jego filmografii. Po adaptacji powieści Milana Kundery Żart Jireš ponownie sięgnął po utwór literacki, tym razem z dorobku Vítězslava Nezvala. Wraz z plastyczką Ester Krumbachovą przerobił na scenariusz poetycką, mroczną powieść Waleria i tydzień cudów z roku 1935. Jak podpowiada tytuł, przedstawia ona tydzień z życia 13-letniej dziewczynki, ilustrujący przemianę bohaterki w kobietę. W zastosowanym przez Jireša eksperymentalnym sposobie wizualizacji procesu dojrzewania dziecięcy ogląd świata przeplata się ze spojrzeniem dorosłego, a rzeczywistość miesza się z fantazją, czego przejawem jest m.in. zmienność poszczególnych postaci. W tym surrealistycznym filmie widoczne są wpływy gatunkowe horroru czy romansu erotycznego. [opis dystrybutora kino]