Usta Micka Jaggera

Tragikomiczna opowieść o życiu w świecie pozorów, drobnych oszustw i wielkich kłamstw. O nieudacznikach, którzy marzą o szczęściu, o rozwianych złudzeniach oraz o fenomenie Micka Jaggera. Sztukę napisał Doman Nowakowski, autor znakomicie przyjętego przez widzów i krytykę „Ketchupu Schroedera” pokazanego w Teatrze Telewizji. W adaptacji z 1998 r. bohaterom towarzyszą największe przeboje legendarnej grupy, w wykonaniu zespołu Like a Rolling Stones. Trzej mężczyźni na motocyklu z przyczepą – dziadek (Jan Peszek), ojciec (Mirosław Baka) i syn (Marcin Kołodyński). Szalona jazda i szalony rock z przenośnego radiomagnetofonu. Rodzimi easy riders na polskich drogach. Nowaków wszystko różni, łączy jedno – Mick Jagger i jego muzyka. Gdy jadą na koncert Jaggera, stary wspomina występ Rolling Stonesów w Warszawie w 1967 roku. Jeszcze tylko Jan, najstarszy z Nowaków, trzyma fason – dżinsy, naszyjnik, długie włosy, swoboda w słowach i sposobie bycia. Jego syn Marek, w garniturze, z komórką, zawsze spięty – stale myśli o klientach i austriackim banku o 200-letniej tradycji, w którym pracuje. Bartek, lepiej dogadujący się z dziadkiem niż z ojcem, do życia podchodzi na luzie i nie zamierza tak beznadziejnie, jak tamci, gonić ani za wolnością, ani za forsą. Magia tej nocy, 13 sierpnia 1998 roku sprawia, że odsłaniają się prawdziwe twarze ludzi, z ich urazami i kompleksami, zakłamaniem, z bezsensownymi marzeniami i naiwną nadzieją. Przecież przed nami następny tysiąc lat. [TVP VOD]