Trzy piętra (2021)

Nanni Moretti, gość festiwalu i bohater retrospektywy w 2016 roku, powrócił do konkursu głównego festiwalu w Cannes (gdzie w 2001 roku triumfował jego Pokój syna) rozpisaną na dekadę sagą trzech rodzin mieszkających w rzymskiej kamienicy. Drapieżność i humor włoskiego mistrza została tym razem zastąpiona melancholią, mocnym dramatyzmem i tonem przypowieści, pełnej zwrotów akcji, jakby autor Kwietnia chciał podążyć w stronę Almodóvara lub Farhadiego. Moretti przeplata trzy historie – jedną o zagubieniu i tęsknocie matki wychowującej samotnie córkę; drugą o obsesji podejrzeń i wybaczeniu, której bohaterem jest ojciec podejrzewający sędziwego sąsiada o molestowanie swojego dziecka; i trzecią o błędach rodzicielskich i przyznaniu się do własnych słabości (prowadzący pod wpływem alkoholu syn surowego sędziego powoduje śmiertelny wypadek). Trzy piętra to również wzruszająca, uniwersalna opowieść o murach, które skrywają tajemnice, są niemym świadkiem chwil pięknych i tragicznych. [opis festiwalowy]