Opis filmu
Deutsche Staatsphilharmonie Rheinland-Pfalz pod batutą swojego głównego dyrygenta Michaela Francisa daje koncert w Muzeum Techniki w Spirze na spektakularnym tle technologii kosmicznych. Program obejmuje "Tako rzecze Zaratustra" Richarda Straussa i "Planety" Gustava Holsta, które doskonale pasują do atmosfery muzeum.
Poemat symfoniczny Straussa "Tako rzecze Zaratustra" nawiązuje do utworu filozofa Friedricha Nietzschego. Po raz pierwszy został wykonany we Frankfurcie nad Menem w 1896 r. Kompozytor wykorzystuje środki muzyczne w swoim dziewięcioczęściowym dziele, aby przedstawić wzloty i upadki pobytu Zaratustry na ziemi. Temat otwierający był wielokrotnie wykorzystywany w filmach, w tym w "2001: Odysei kosmicznej" Stanleya Kubricka, a także w muzyce popularnej.
Suita orkiestrowa "Planety" angielskiego kompozytora Gustava Holsta również miała duży wpływ na przemysł filmowy. Dzieło zostało skomponowane w latach 1914-1916 i należy do gatunku muzyki programowej. Siedem części nosi nazwy planet Układu Słonecznego, a Holst podąża za starożytną koncepcją siedmiu bogów planetarnych. Po tym, jak "Planety" były początkowo napisane tylko w wersji na dwa fortepiany, Holst zaaranżował kompozycję, która miała swoją premierę jako kompletna suita w 1920 r. po kilku prywatnych występach. Ta zaś stała się wzorem dla partytur filmowych Hansa Zimmera i Johna Williamsa.
Więcej o filmie
(aktorzy, reżyseria)
Poemat symfoniczny Straussa "Tako rzecze Zaratustra" nawiązuje do utworu filozofa Friedricha Nietzschego. Po raz pierwszy został wykonany we Frankfurcie nad Menem w 1896 r. Kompozytor wykorzystuje środki muzyczne w swoim dziewięcioczęściowym dziele, aby przedstawić wzloty i upadki pobytu Zaratustry na ziemi. Temat otwierający był wielokrotnie wykorzystywany w filmach, w tym w "2001: Odysei kosmicznej" Stanleya Kubricka, a także w muzyce popularnej.
Suita orkiestrowa "Planety" angielskiego kompozytora Gustava Holsta również miała duży wpływ na przemysł filmowy. Dzieło zostało skomponowane w latach 1914-1916 i należy do gatunku muzyki programowej. Siedem części nosi nazwy planet Układu Słonecznego, a Holst podąża za starożytną koncepcją siedmiu bogów planetarnych. Po tym, jak "Planety" były początkowo napisane tylko w wersji na dwa fortepiany, Holst zaaranżował kompozycję, która miała swoją premierę jako kompletna suita w 1920 r. po kilku prywatnych występach. Ta zaś stała się wzorem dla partytur filmowych Hansa Zimmera i Johna Williamsa.
