Pies andaluzyjski (1929)

Sztandarowe dzieło ruchu surrealistycznego lat 20., owoc współpracy Luisa Bu?uela z Salvadorem Dali. Jako film nie ma ani fabuły ani chronologii, jest raczej próbą przeniesienia na ekran popularnej wówczas koncepcji Freuda o 'wolnym strumieniu świadomości'. Co zostaje z obrazu to poszczególne sceny, 'wytwory psyche' jak nazywał je Dali, czyli ręka z obłażącymi ją mrówkami czy skalpel przecinający gałkę oczną. W scenie tej tak naprawdę widzimy dłoń Bu?uela i martwe cielę, ale została tak oświetlona, że wydaje nam się, iż twarz jest ludzka. Manipulacja obrazami wiąże się z fascynacją obu artystów dziełami Vermeera, opowiadaniami Lorki i Jiméneza. A przede wszystkim psychoanalizą, która - jak mówił hiszpański reżyser 'może być jedynym kluczem do analizy zaszytych w filmie symboli'.  [Opis dystrybutora]