Opis filmu
"María de Buenos Aires" to jedyna opera twórcy stylu tango nuevo. Po śmierci María powraca na przedmieścia, z których pochodziła. Jest uosobieniem tanga, ucieleśnieniem muzyki argentyńskich chłopów i XIX-wiecznych europejskich imigrantów, którzy szukali szczęścia w biednych dzielnicach Buenos Aires.
"María de Buenos Aires" jest jedyną operą Astora Piazzolli i jest właściwie tangiem w formie operowej. Premiera odbyła się w maju 1968 r. w nocnym klubie w Buenos Aires. Opera napisana jest w stylu tango nuevo, który Argentyńczyk rozwinął z tradycyjnego tanga i dzięki któremu osiągnął światową sławę. Jednak to również przyciągnęło gniew tancerzy tanga, ponieważ tak naprawdę nie można było tańczyć do tego tanga. Piazzolla oraz librecista Horacio Ferrer przekształcili tangooperę w protest przeciwko ówczesnej argentyńskiej dyktaturze wojskowej.
W Genewie reżyser Daniele Finzi Pasca i scenograf Hugo Gargiulo wystawiają surrealistyczną historię Maríi de Buenos Aires przed ścianą grobów, z których bohaterowie wyłaniają się i w których znikają. Akrobatyka miesza się z tańcem i śpiewem, na scenie dominują dwa kolory: czerwień i czerń. W roli Marii można zobaczyć portugalską sopranistkę Raquel Camarinha. Inés Cuello, Melissa Vettore i Beatriz Sayad śpiewają pozostałe główne role. Wystąpią również akrobaci z zespołu Finzi Pasca. Za kierownictwo muzyczne odpowiada urodzony w Buenos Aires dyrygent Facundo Agudin.
Więcej o filmie
(aktorzy, reżyseria)
"María de Buenos Aires" jest jedyną operą Astora Piazzolli i jest właściwie tangiem w formie operowej. Premiera odbyła się w maju 1968 r. w nocnym klubie w Buenos Aires. Opera napisana jest w stylu tango nuevo, który Argentyńczyk rozwinął z tradycyjnego tanga i dzięki któremu osiągnął światową sławę. Jednak to również przyciągnęło gniew tancerzy tanga, ponieważ tak naprawdę nie można było tańczyć do tego tanga. Piazzolla oraz librecista Horacio Ferrer przekształcili tangooperę w protest przeciwko ówczesnej argentyńskiej dyktaturze wojskowej.
W Genewie reżyser Daniele Finzi Pasca i scenograf Hugo Gargiulo wystawiają surrealistyczną historię Maríi de Buenos Aires przed ścianą grobów, z których bohaterowie wyłaniają się i w których znikają. Akrobatyka miesza się z tańcem i śpiewem, na scenie dominują dwa kolory: czerwień i czerń. W roli Marii można zobaczyć portugalską sopranistkę Raquel Camarinha. Inés Cuello, Melissa Vettore i Beatriz Sayad śpiewają pozostałe główne role. Wystąpią również akrobaci z zespołu Finzi Pasca. Za kierownictwo muzyczne odpowiada urodzony w Buenos Aires dyrygent Facundo Agudin.
