Kwiat szczęścia (2019)

Minimalistyczne, gęste psychologicznie science fiction zrealizowane przez jedną z najbardziej nieprzewidywalnych europejskich reżyserek. „Kwiat szczęścia” to eksperymentalna, genetycznie zmodyfikowana roślina, która według pomysłowej biotechnolożki Alice (nagrodzona w Cannes Emily Beecham) ma wydzielać oksytocynę i tym samym wprowadzać opiekujących się nią ludzi w stan błogiego szczęścia. Laboratoryjna uprawa szybko jednak wymyka się spod kontroli, a Joe – syn Alice – zaczyna otaczać podarowany mu kwiat nadzwyczajną troską. Hausner po mistrzowsku buduje atmosferę obezwładniającej paranoi, subiektywizując narrację i wytwarzając niepokojący efekt obcości. Aseptyczne zdjęcia Martina Gschlachta nadają całości chłodną, kliniczną tonację, którą wzmacnia przeszywająca muzyka Teijiego Ito. Autorska, posthumanistyczna wariacja Austriaczki na tematy znane z Inwazji porywaczy ciał i Sklepiku z horrorami stawia pytania o etyczne granice nauki oraz o kondycję zachodniego społeczeństwa, pogrążonego w depresji i korzystającego masowo z chemicznych polepszaczy samopoczucia. [opis festiwalowy]