Judasz z Kariothu

Dramat Karola Huberta Rostworowskiego w reżyserii Igora Gorzkowskiego. W okresie międzywojennym Karol Hubert Rostworowski uznawany był za jednego z najwybitniejszych polskich dramaturgów piszących w duchu Romantyzmu i Młodej Polski. To autor o katolickim światopoglądzie, rozstrzygający w swoich utworach kwestie etyczne zgodnie z nauką Chrystusa. Po II wojnie światowej popadł w niełaskę władz i w konsekwencji w zapomnienie. Dramat „Judasz z Kariothu” powstał w 1912 roku. Był to rok, w którym po poważnym kryzysie wiary nastąpiło odrodzenie religijne Rostworowskiego. W utworze tym autor przedstawia wydarzenia sprzed Ostatniej Wieczerzy z perspektywy Judasza. Analizuje jego zdradę, sięgając głęboko do psychologii postaci. Według autora dramatu tragedia głównego bohatera polega na jego niezdolności oparcia się złu. Reżyser, Igor Gorzkowski, umieścił akcję dramatu podczas procesji wielkanocnej, uprościł dialogi i zrezygnował z kontekstu historycznego, dzięki czemu spektakl nabrał uniwersalnego charakteru: zdrada i zło zagrażają każdemu z nas, niezależnie od miejsca i czasu. Przedstawienie zrealizowane zostało w podziemiach zamojskiej twierdzy. „Odrzucenie większości scen zbiorowych w moim przekonaniu służyć będzie zdarciu patyny czasu z tego tekstu. Rostworowski pisał te sceny biorąc pod uwagę środki inscenizacyjne teatru początku XX wieku (był obecny na próbach, często zmieniał tekst w trakcie realizacji scenicznej). W moim przekonaniu użyte w scenach zbiorowych środki (obszerne partie chóralnych melorecytacji skomponowane symultanicznie, operowanie kilkudziesięcioosobowymi grupami statystów) są nieadekwatne do charakteru medium teatru telewizyjnego” – powiedział Igor Gorzkowski. [TVP VOD]