Czarny kamień (2022)

Pewnego dnia Panos, ateński urzędnik w średnim wieku, nie pojawia się w pracy. Rozdzwaniające się telefony pozostają bez odpowiedzi, a na jego biurku piętrzą się stosy nieprzejrzanych dokumentów. Najbardziej zaniepokojona tym nagłym zniknięciem jest nadopiekuńcza matka mężczyzny, 68-letnia Haroula, mieszkająca z nim oraz ze swoim drugim synem, niepełnosprawnym Lefterisem. Wkrótce w ich domu niespodziewanie pojawia się ekipa filmowa – zaczyna ona towarzyszyć rodzinnemu śledztwu, które przybiera zaskakujący obrót. W znakomitym pełnometrażowym debiucie Spirosa Jacovidesa komediodramat splata się z mockumentem, a czarny humor – z kafkowską atmosferą i ironiczną, niepozbawioną goryczy refleksją na temat greckiego społeczeństwa. To fikcyjna opowieść o prawdziwym życiu. I zaproszenie do współczesnej tragedii greckiej, w której historia rodziny jest zarazem opowieścią o rozpadającym się kraju – powiedział o Czarnym kamieniu sam reżyser, nagrodzony za ten film m.in. na festiwalu w Salonikach i Trieście.