Opis filmu

Narodowy Pałac Kultury w Sofii, Moskiewski Uniwersytet Państwowy, Pałac Parlamentu w Bukareszcie, Pałac Serbii w Belgradzie, Pałac Republiki w Berlinie to pięć emblematycznych budynków epoki socjalizmu zbudowanych z odwagą i w niektórych przypadkach wręcz z odrobiną szaleństwa. Masywne kamienne konstrukcje, których fasady i wnętrza, konfiguracja pokoi i mebli, wystrój i funkcjonalność miały na celu reprezentację konkretnego politycznego systemu i wartości, były świadkami historycznych zawirowań w Europie Wschodniej drugiej połowy XX wieku, a dziś symbolizują minioną epokę. Kiedyś miały przypominać ludziom, gdzie tak naprawdę jest ostateczna moc i przyszłość narodu. Każdy z nich jest najwyższy, najmasywniejszy lub został zbudowany z użyciem najbardziej zaawansowanej technologii swoich czasów. Teraz, gdy socjalizm się skończył, patrzymy na nie oczami turystów. Film przedstawia te szczególne budowle oczyma ludzi, którzy kiedyś byli z nimi powiązani: architektów, byłych i obecnych dyrektorów, a także zwykłych pracowników. Przenoszą nas oni do miejsc, które tylko pozornie są historyczne, bo nadal czuć w nich wizje, dla których kiedyś zostały zbudowane. To miejsca przesiąknięte nie tylko przeszłością ale i przyszłością, która zmaterializowała się w inny sposób niż zakładano. [opis festiwalowy]
Więcej o filmie (aktorzy, reżyseria)